Poradnik, który napisałam z osobistej potrzeby. Zajmuję się aktywizmem zawodowo. Jestem z wykształcenia specjalistką ds. zarządzania organizacjami pozarządowymi. Tematem zarządzania organizacjami pozarządowymi interesowałam się będąc nastolatką – były to lata osiemdziesiąte, kiedy ten temat był zupełnie nieznany w Polsce. Organizacje pozarządowe działały bardziej jak zrywy obywatelskie lub działania osób przyjacielskich, które łączył wspólny cel. O zarządzaniu w tych działaniach, nikt nie myślał a często po prostu nie było takiej potrzeby. Jednak mój poradnik nie jest o zarządzaniu organizacjami pozarządowymi lecz o pułapkach jakie czyhają na osoby, które zajmują się aktywizmem w pojedynkę. Te osoby mogą współtworzyć jakieś organizacje, współdziałać przy jakichś wspólnych akcjach, działać z innymi ale na koniec dnia są nadal pojedynczą jednostką.
I te osoby, na koniec dnia, kiedy zamkną za sobą drzwi pokoju, mierzą się z milionem pytań, które mogą brzmieć mniej więcej tak:
- czy to co robię ma sens?
- dla kogo to robię?
- czy mnie cieszy to co robię?
- za co zapłacę rachunki?
- czy udzielić tego wywiadu?
- czy pomóc tej osobie?
- czy zgodzić się na…
- czemu nie mogę zasnąć?
- czemu mam dość?
Chciałam w tym poradniku sprowadzić aktywizm na ziemię i odrzeć go z tej wzniosłości czynów i działań, która często zamydla oczy i sprawia, że osoby zajmujące się aktywizmem są wypalone, zmęczone, bez kasy. Że mają dość. W tym poradniku znajdziecie miejsca na osobiste zapiski, trochę taki zeszyt ćwiczeń żeby się przyjrzeć temu czym ten aktywizm jest dla was tak naprawdę, po co się za niego bierzemy. W tym poradniku wyszczególniłam też co znaczy być osobą aktywistyczną oraz sojuszniczą osobą aktywistyczną czy sojusznikiem. To zupełnie inne osoby, inne działania. Chociaż czasem łączymy te role. Ale równie często je mylimy.
W książce jest o pułapkach jakie czyhają ale też piszę jak z nich się wydostać. Nie leję wody, chciałam żeby to był poradnik bardzo praktyczny i bardzo konkretny. Nie ma w nim teorii. Są za to moje rysunki 🙂
Na okładce słowo od Piotra Jaconia i te słowo zacytuję we fragmencie: „Granice aktywizmu… Myślę, że nam, aktywnym rodzicom osób transpłciowych, trudno stawiać granice z jednego ważnego powodu. W książce tak mądrze i słusznie punktujesz różnice między osobą aktywistyczną a sojuszniczą osobą aktywistyczną. Ta pierwsza działa na rzecz siebie. Druga walczy o prawa innych. A jak jest z nami rodzicami? Wielu/wiele z nas walczy na dwóch frontach jednocześnie. Sojuszniczo – o swoje dzieci. Ale jako osoby aktywistyczne walczymy też o siebie – o naszą rodzicielską mniejszość, o jej dostrzeżenie i o jej prawa. To dlatego tak trudno powiedzieć „dość”.”
Nie chcę by osoby zajmujące się aktywizmem mówiły „dość”. Jednak by działać na rzecz innych, trzeba też działać na rzecz siebie. Jedno bez drugiego nie istnieje. I ten mój poradnik, jest właśnie o tym – jak omijać pułapki aktywizmu, działać skutecznie i cieszyć się życiem. Mam nadzieję, że to przydatna lektura:)
